december 2016 – maart 2017

In december, teruggekomen uit India was alles klaar “to rock and roll”! Ik had de tweede bijeenkomst met ‘mijn team’ van de financiële kanjers. Al had ik een dag nodig om hoofd en hart weer op een lijn te krijgen, het gaf mee een boost aan ideeën. Ik vond iemand die het plan voldoende vertrouwd, om te investeren in de ontwikkeling van de eerste stap: het creëren van een paar vakantiehuisjes die er over een jaar pas in het echt zijn. Ik sprak een vriend die weet hoe je een crowdfund campagne kunt starten. Ondertussen bleek dat de eigenaar de voorkeur geeft aan verhuren boven verkoop. Dat was fijn, aangezien dit precies de richting was die bij in het plan paste.

Om in staat te zijn het ontwerpproces te starten én om een swingende promotie te maken voor een Osho festival, ging ik er met een vriendin naar toe om foto’s en een video te maken. Ook sprak met mijn nieuwe buren om te polsen hoe ze tegen de bestemmingswijziging aankeken.

De volgende dag kreeg ik een telefoontje van de makelaar met de boodschap dat de eigenaar het pand terug trekt uit de verkoop.

OEPS

Voelde me als in een achtbaan. Eerst voelde ik een beetje verdoofd, wist niet goed wat te voelen, leek zo gek. Ook het gevoel dat je hebt als je snel beweegt en er ineens iemand vol op de rem gaat staan. Toch wilde ik gewoon door. Dus belde ik een andere makelaar, een tip van de nieuwe buren, die een aantal woningen te koop heeft in het gebied. Een mooie boerderij, die niet met zijn rug in het bos staat maar uit kijkt op het bos. Alleen hier betrof het een pand van de provincie die wachtte op acties van de gemeenteraad. Zo begon het wachten en mijn ongeduld….

Enkele dagen later kwam de boodschap dat ik binnen vier weken mijn tijdelijke huis moest verlaten.

Oeps … opnieuw.

Hoewel ik weet heel goed dit hoort bij antikraak wonen – en ik heb hier echt zelf voor heb gekozen – had ik totaal geen zin in een verhuizing. Het gevoel dat je kan hebben bij het verlaten van een gaaf feest, voor het hoogtepunt…. Hoe dan ook, het bedrijf waar ik van huur had een heel mooi alternatief. Daarbij had ik het geluk dat een van mijn buren met mij een huis wilde delen en zij had eerste keus. Dus verhuisd naar het buitengebied in Eefde. Het is indrukwekkend wat ik tijdens de maanden in Brummen wonend heb verzameld. Gelukkig is zit er een garage bij het nieuwe huis om wat spullen op te slaan. Het voelt een beetje vreemd, alsof ik weer op kamers woon. Ondertussen vond ik ook een prachtige plek – in de IJsselstroom – om mijn rebalancing praktijk tijdelijk te huis vesten. Heerlijk om weer in staat te zijn sessies te geven.

Jaloers keek ik naar een van mijn buren die zijn bezittingen echt tot een minimum heeft beperkt. Ach wat zag dat er heerlijk makkelijk uit. Al weet ik dat ik nooit zo zou kunnen leven. Het leek gewoon zo handig nu, om niet zo veel spullen te verplaatsen. Want ja, ik hou van spullen. Het is zo heerlijk om schoonheid te zien in allerlei dingen. Tweedehands winkels buiten een grote stad zijn fantastisch! Ik hou er echt van om daar spullen te kopen en zo nodig een make-over te geven. Ik vind het heerlijk om spullen en plekken wat mooier achter te laten dan ik ze aantrof.

Loslaten

Het voelt als een gigantische achtbaan. Vreemd om stil te vallen flat te midden van zo veel energie. En als verschillende projecten en mogelijkheden komen. De uitdaging is om deze tijd gebruiken om weer open naar wat wil ontvouwen ….

Tijd voor wat oude vrienden die langs kwamen, degenen die ik niet altijd binnen laat. Het is een tijd die me de kans geeft mijn schaduwen te leren kennen. Het enorme vertrouwen dat er was verdween als sneeuw (of liever gezegd regen) voor de zon. Het voelde zelfs alsof ik er zelf deel aan had dat het pand uit de verkoop was genomen. Enfin, onzekerheid die ik ook goed ken – ben een weegschaal – zweette ik zo ongeveer uit elke porie. Duizenden scenario’s kwamen langs, vooral in mijn hoofd. Weinig actie. Alleen dit alles echt toestaan te voelen gaf me weer wat rust. En vooral veel dynamische meditaties. Luisterende oren en goed advies van vrienden maakt dat ik kan zakken in de “laat maar even los en ontspan modus”. Niets doen, het gras groeit vanzelf en de lente komt.

Letting go

In December, on coming back from India everything was ready to rock and roll! I had the second meeting with ‘my team’ of financial wonders. This gave me a boost of ideas. Found someone, who trusted the plan enough, to invest the developing of the first step: creating a few holiday homes out there. Spoke to a friend who knows how to start a crowdfund campaign. Meanwhile it turned out that the property owner preferred to rent out the place instead of selling. This made me happy as this was exactly the direction that fitted the plan.
To be able to start the designing process and to be able to start a rocking promotion I went out there with a friend to take pictures and a video. Also talked to my new neighbours to find out if they would be happy with the new purpose.

The next day I got a phone call from the broker with the message that the owner did not want to sell anymore.

OOPS

Felt like a roller coaster. First I felt a little numb, did not know what to feel, seemed so crazy. Also feeling pushed back like in moving fast and then unexpectedly someone pushes the brake. Still, it did not stop me. So I phoned another broker, a hint from the new neighbours, who has some properties for sale in the area. One beautiful farm, only this one does not have such a nice back up by the forest. Actually it faces the forest. The only thing is, this also needs improvement and some actions from the city council. So the waiting started and with this impatience is here, also….

Few days later the message came I had to leave my temporary home within four weeks.

Oops again….

Although I am well aware this comes with the terms on cheap living in a property that needs protection – and I did choose for it myself – but I did not feel like moving at all. Feels like leaving a party while you are really enjoying… Anyhow, the company were I rent this place had a quite nice alternative. Had the luck that one of my neighbours wanted to live with me in the same house, as she had the first choice. So I moved. I must say that it is quite impressive what I have collected during the months I have been living here. Luckily the new place has a garage to store some stuff. Feels a little strange, like living in a student home again. Meanwhile I also found a wonderful place – the IJsselstroom – where I am to be able to give rebalancing sessions again.

Looking at one of my neighbours I felt a little jealous. He really cut down all his possessions to a minimum. To be true I know I could never live like that. It just seemed so convenient now, to not have to move so much stuff. So yes, I am a collector.  It’s just too easy for me to see beauty in all kinds of everything. The one thing I discovered out here are the second hand stores. I really love to buy stuff there and repair or repaint it, to give it a little makeover.

Letting go

Feels like a roller coaster. Strange to fall flat in the middle of so much energy. Different projects and opportunities come by. Still the challenge is to use this time to wait in trust. To be open again to whatever wants to unfold….

In this period some old friends came by. You could say it gave me the opportunity to explore my darks sides. The trust that had been there all the time was gone like the wind. Even felt I was to blame – about the withdrawal of the property for sale. And it was as if insecurity – being a Libra finding balancing is quite a challenge sometimes – found every pore in my body. Where to go and what to do. Visualizing a lot of scenario’s. Only no action.

A lot of dynamic meditations, attentive ears and loving advices from friends makes it able for me to let go and relax. Took me quite a while to really come in to the let go – mode and relax again. Nothing to do, nowhere to go and spring will come on its own.